Ik ben na mijn studie eerst gaan reizen, waarna ik de wijkverpleging in ben gegaan.
Je bent als wijkverpleegkundige heel breed bezig met het vak. Je weet van alles, maar eigenlijk van alles slechts een klein beetje, zo maak je nooit iets helemaal eigen. De verantwoordelijkheid en druk die erbij kwamen kijken, je bent soms meer met organisatorisch werk bezig dan met cliëntzorg, hebben me toentertijd doen besluiten te stoppen. Het was het niet meer voor mij, ik verloor het plezier in mijn werk. Ik was zelfs het plezier in de zorg even helemaal kwijt.

Ik heb toen even een time-out genomen, maar ergens ging het toch weer kriebelen. Het was mijn oma die bij de longfunctie kwam en dit helemaal een werkveld voor mij vond. Ik ben gaan solliciteren en ben uiteindelijk op de poli Longgeneeskunde terechtgekomen. Ik woon en kom uit Den Haag dus het HMC was een mooie optie; lekker dicht bij huis en de grote diversiteit in patiëntenpopulatie trok mij enorm. Ik heb gesolliciteerd en ben in 2020 begonnen als verpleegkundige op de Polikliniek longziekten.

Medaille

Mijn keuze voor specifiek de longen is niet gek. In mijn jeugd werd ik al vroeg geconfronteerd met longaandoeningen in onze familie en dat heeft mij eigenlijk altijd beziggehouden en vooral geïnteresseerd in deze organen. Ik zag al heel snel wat de consequenties waren van bijvoorbeeld roken en wat COPD met een mens en lichaam doet. Ik was vooral bezig met de andere kant van de medaille, wat het oplevert als het wel lukt met bijvoorbeeld stoppen met roken. Ik denk dat ik al heel jong een passie heb ontwikkeld om mensen te willen helpen/motiveren hun levensstijl te veranderen. Mijn oma is al vrij vroeg gestopt met roken maar ontwikkelde helaas toch longkanker. Gelukkig heeft zij dit tegen alle verwachtingen in verslagen!   Mijn moeder is gelukkig ook gestopt met roken, helaas net na de diagnose COPD. Dit was doorslaggevend voor mijn keuze en eigenlijk de basismotivatie van mijn werk.

Plezier, variatie en teamwork

Ik ga met ontzettend veel plezier naar werk, het patiëntencontact is leuk en de baan is variërend. Er is een mooie afwisseling tussen fysiek patiëntcontact, telefonische consulten of overleg met collega’s zoals in de dagelijkse dag-start waarin wij patiënten casuïstiek bespreken. Ik heb dagelijks contact met collega’s, iedereen is open en ik kan alles vragen en er is ruimte voor feedback. Ik werk alleen, maar dus ook veel in teamverband, die combi vind ik echt heel fijn. Het is uitdagend dat je steeds weer meer te weten komt over het vak en doordat je blijft leren, realiseer je je eigenlijk vaak hoe weinig je nog weet. Ik heb bewust voor een functie op een polikliniek gekozen, vanwege de werktijden, dit zijn namelijk kantoortijden, dus geen onregelmatigheidsdiensten en ook de feestdagen vrij!

Van alles

Mijn dag is echt zo divers, ik draai volop mee op de polikliniek en heb mijn eigen spreekuren. Spreekuren zijn heel divers, ik bepreek en behandel fysieke klachten van patiënten, kom ik er niet uit dan kan ik altijd rekenen op mijn collega’s. Of als patiënten nieuwe medicatie krijgen voorgeschreven, dan geef ik tekst en uitleg, maar ik help hen ook als er leefstijlbelemmeringen zijn. Ik licht voor en help bijvoorbeeld bij een plan van aanpak. Het scheelt denk ik dat ik ooit zelf heb gerookt, ik weet dat het best lastig tot moeilijk is om te stoppen met roken, maar ook wat het oplevert als het je wel lukt. Het feit dat ik als verpleegkundige ook de ervaringsdeskundige kan zijn voor een patiënt is zo waardevol.

Tevens heb ik veel telefonisch contact met patiënten, bijvoorbeeld als zij net opgenomen zijn geweest om een vinger aan de pols te houden en te voorkomen dat zij toch nog uit te bocht vliegen in de thuissituatie. Hetzelfde geldt voor SEH bezoeken. Soms bel ik een patiënt na als een fysiek consult erg allesomvattend was. Een patiënt kan bij thuiskomst nog zo vol zitten met vragen, dan is het fijn dat ik nog even check of alles duidelijk is. Zeker in deze snelle wereld waarin we leven is het zo belangrijk dat je de tijd neemt voor de patiënt en hem of haar sturing geeft om de zelfregie zo optimaal mogelijk te krijgen.

Patiënten bellen ook zelf met klachten op, wij hebben hiervoor speciaal een telefonisch spreekuur ingericht, in de ochtenduren. Het is belangrijk om zo snel mogelijk tot de kern te komen om in goed overleg met de longarts of collega’s tot een effectief beleid te komen.

Longrevalidatie

In mijn functie ben ik ook nauw betrokken bij de revalidatie van longpatiënten. Denk hierbij aan mensen met COPD, Astma, Longfibrose en met Post-Covid klachten. Ik screen patiënten of ze genoeg gemotiveerd zijn voor bepaalde behandelmethodes en ik check of er belemmeringen zijn om het traject in te gaan. Dat gebeurt eerst via een telefonisch intakegesprek. De gemotiveerde patiënten roepen wij op voor fysieke intakegesprekken bij de longarts en longverpleegkundige, waarna er een hartfilmpje en fietstest wordt afgenomen. Dit alles is de voor-screening wat bepaalt of de patiënt mee kan doen. Zo ja; dan starten zij een intensief trainingsprogramma bij de fysiotherapeut, i.c.m. begeleiding van de diëtist en eventueel ook psycholoog.

Wat ik soms jammer vind is de tijd die ik heb voor een patiënt, ik zou soms meer tijd willen hebben, een halfuur is zo kort en soms wil iemand ook gewoon zijn of haar verhaal kwijt. Het spreekuur zit vaak bomvol, dus ben ik blij als er iemand uitvalt dan heb ik meer tijd voor de overgebleven patiënten. Ik vind wel het prettig dat ik ook invloed heb op de indeling van mijn spreekuur, ik plan bijvoorbeeld zelf ook veel afspraken, bijvoorbeeld een nacontrole telefonisch bij een instabiele patiënt die net een longaanval heeft doorgemaakt.

Voldoening

Als ik bezig ben, vliegt de dag echt voorbij, ik doe zoveel dingen die ik niet kan uitleggen aan mensen die niet in de zorg werken, maar gelukkig wel altijd met collega’s kan bespreken en delen. Zij kunnen zich veel makkelijker een voorstelling maken wat je op een dag doet. Soms ben ik na een werkdag helemaal gaar, maar kijk dan terug op alles wat ik heb gedaan en bereikt heb met patiënten en dan denk ik; “wow, wat heb ik toch een gave baan”.

Surfplank en yogamat

Op de poli heb ik een zittende functie, wat ik wel jammer vind, maar gelukkig houd ik enorm van sporten, dat houdt mij fit en zorgt ervoor dat ik alles van de werkdag weer uit mijn hoofd kan zetten. Zo pak ik het liefst mijn surfplank om te gaan surfen of ga ik een stukje hardlopen. Soms ga ik boulderen en ik bevind mij met regelmaat op mijn yoga mat.
Voordat ik ga slapen mediteer ik, zodat ik mij zo goed mogelijk kan voorbereiden op de volgende werkdag.

Trots en genieten
Ik heb een tijd lang het gevoel gehad, geen verpleegkundige meer te willen zijn. Ik ben trots erop dat ik nu zoveel voldoening haal uit dit werk en kijk ernaar uit om nog veel meer te leren binnen deze functie.

Mijn ambitie, waar ik over vijf jaar wil zijn? Ik wil dan zeker gespecialiseerd longverpleegkundige zijn. Wellicht wil ik dit werk op den duur combineren met stoppen met roken begeleiding. Voor nu neem ik alles per dag en geniet ik van mijn werk!