Merel heeft na 15 jaar gewerkt te hebben als verpleegkundige binnen de Psychiatrie, zichzelf uitgedaagd en voor de oncologie bij HMC gekozen. Inmiddels is zij gespecialiseerd oncologieverpleegkundige. Waarom ze de overstap heeft gemaakt en wat haar ervaring tot nu toe is, lees je terug in haar verhaal.

Van psychiatrie naar oncologie

Merel woont met veel plezier in Den Haag met haar man en twee kinderen. Het werken als verpleegkundige in de psychiatrie was 11 jaar lang haar passie tot dat ze het gevoel kreeg dat het tijd was voor iets anders. Na het werken in de verpleeghuiszorg en acute psychiatrie had ze het gevoel dat er niet veel uitdaging meer was voor haar. Maar wat geeft deze uitdaging dan wel? Toen Merel in het verpleeghuis werkte heeft ze de opleiding gedaan voor palliatief verpleegkundige en daar wilde toch wel graag iets meer mee kunnen doen. “In de psychiatrie heb je niet echt afdelingen voor palliatieve zorg en kan kom je toch wel weer in een verpleeghuis terecht. Maar ik wilde toch echt iets anders. Toen ben ik gaan kijken wat er allemaal aan vacatures te vinden was. Ik kwam de vacature voor het volgen van de opleiding tot oncologieverpleegkundige bij HMC tegen en heb daar op gesolliciteerd.”

De stap naar het ziekenhuis had Merel niet meteen in gedachten. Voordat Merel in de psychiatrie ging werken, heeft zij een half jaar in een ziekenhuis gewerkt op een verpleegafdeling. Dit vond ze niet leuk en had zichzelf beloofd om niet meer in een ziekenhuis te gaan werken. “Toen ik de vacature zag heb ik zeker getwijfeld of ik de gok weer ging wagen. Ik ben er heel blij mee dat ik het toch gedaan heb.”

De opleiding oncologieverpleegkundige

Merel heeft onlangs haar diploma behaald voor Oncologieverpleegkundige. Toen Merel startte in het ziekenhuis, heeft ze eerst 1,5 jaar gewerkt als algemeen verpleegkundige. Hierin leer je echt de basis, de interne ziektebeelden, klinisch redeneren. Daarna is ze gestart met de opleiding tot oncologieverpleegkundige. Dan merk je hoe fijn het is om het geleerde meteen in de praktijk in te kunnen brengen. Maar Merel is nog niet uitgeleerd. Nu doet ze nog de aansluitende opleiding hematologie. Deze duurt maar drie maanden en maakt je kennis compleet.

“De opleiding oncologieverpleegkundige duurt een jaar. Dit is te overzien. Natuurlijk zijn er soms moeilijke momenten. Onregelmatig werken, twee kleine kinderen en een nieuw specialisme, kan soms veel tegelijk zijn. Ik heb er wel voor gekozen op de opleiding hematologie er meteen achteraan te doen. Nu ben ik nog gewend aan de combinatie werken en leren. Daarna houd ik het qua opleidingen even rustig. Eerst maar eens een aantal jaar ervaring opdoen.”

Ik koos voor HMC omdat ik de vacature echt aantrekkelijk vond. De mogelijkheid om een opleiding te doen en de inzet van palliatieve zorg, maakte dat ik zei “ja dit is hem!” Andere vacatures gaven niet voldoende uitdaging voor mij. Natuurlijk kan oncologie heftig zijn maar bovenal heel interessant. De afwisseling in het werken op de kliniek en de dagbehandeling vond ik een hele leuke switch.

Kliniek en dagbehandeling

Je start een dagdienst met een dagstart/overdracht met de collega’s van de nachtdienst en de collega’s van de dagdienst. Als verpleegkundige werk je je dienst op de kliniek óf op de dagbehandeling.

Op de dagbehandeling komen patiënten die een chemokuur ondergaan. Je ziet de patiënten dus voor een bepaalde periode met regelmaat op de afdeling. Het is aan jou om de patiënt hier zo goed mogelijk in te begeleiden, de zorg te bieden die nodig is maar vooral de aandacht te geven die nodig is. Een luisterend oor, of even met elkaar lachen.

Op de kliniek zien we vaak hele zieke patiënten, door progressie van de ziekte of patiënten die last hebben van bijwerkingen van de behandelingen en daarvoor opgenomen zijn. Natuurlijk en gelukkig zien we ook genoeg situaties waarbij we patiënten weer zien opknappen en waar het steeds beter mee gaat. De ene patiënt is een week of wel drie weken bij ons maar het kan ook zijn dat een patiënt na een dag weer naar huis kan. Er wordt dan ook gekeken wat voor nazorg er nodig is en of daar een wachtlijst voor is. In sommige gevallen heeft de patiënt de wens om naar een hospice te gaan. Hier is ook een wachtlijst voor. Dit kan soms lang duren en soms niet. Het kan zijn dat deze mogelijkheid te laat komt voor patiënten. Er zijn ook patiënten die er bewust voor kiezen om bij ons te overlijden. Als verpleegkundige verzorg je de begeleiding hiervan.

“Ik ben echt voor kwaliteit van leven maar ook van sterven. Ervoor zorgen dat patiënten in de stervensfase zo min mogelijk pijn ervaren, zo min mogelijk benauwdheid of andere klachten.”

Op de afdeling zijn ook twee isolatiekamers waar we de nazorg doen voor patiënten die een autologe stamceltransplantatie (transplantatie met eigen cellen) hebben ondergaan.

Werken op de afdeling Oncologie/Hematologie

De reden waarom ik het zo fijn vind om te  werken op de afdeling Oncologie/hematologie in Antoniushove is omdat het een kleinschalige, lichte en overzichtelijke afdeling is. Dit past goed bij mij. Ik heb natuurlijk ook ervaring opgedaan een grote verpleegafdeling in een ander ziekenhuis en redde het daar niet. Dit is natuurlijk lang geleden en ben zelf ook een ander persoon en gegroeid. Het team is heel fijn, je werkt echt samen en je kan iedereen op de afdeling laagdrempelig benaderen. Toen ik hier net kwam heb ik wat struggels gehad. Dat had er vooral mee te maken dat er veel tegelijk op mij af kwam. Het team stond er voor open om extra begeleiding te geven en daardoor kwam ik vrij snel weer op de rit en had ik meer overzicht.

We maken mooie en minder mooie momenten mee. Beide bespreken we binnen het team. Hier maken we ruimte voor tijdens de dagstart en evaluatie van de dienst. Elke dag weer. Het is belangrijk om te kunnen delen waar jij behoefte aan hebt. Mooie momenten om met elkaar op terug te kijken, maar ook moeilijke situaties die je de ene keer meer aangrijpen dan de andere. Soms heb je daar wat meer begeleiding in nodig, dat is ook mogelijk. We krijgen absoluut waardering voor ons werk, van onze leidinggevende, van elkaar maar ook zeker van onze patiënten en familie. De patiënten doelgroep is fijn om mee te werken. Ze zijn vaak heel open, praten makkelijk over wat ze meemaken. We kunnen grapjes maken en zijn vooral heel dankbaar.

Als verpleegkundige op deze afdeling moet je je goed kunnen inleven in de patiënten en een luisterend oor bieden. Het is belangrijk om de patiënt rustig te benaderen en goed aan te voelen waar de patiënt behoefte aan heeft. Als je zorgt met je hart en affiniteit hebt met de oncologische zorg en/of palliatieve zorg, is dit echt de juiste plek.

Wat ook fijn is dat je al het geleerde als verpleegkundige in de praktijk kunt inzetten. Je kunt hier veel verschillende handelingen uitvoeren. Als je geen ziekenhuiservaring hebt, zal je veel handelingen weer opnieuw moeten aanleren, maar daar is alle ruimte voor.

Met een glimlach naar huis

Er worden regelmatig initiatieven genomen om iets leuks te gaan doen met het team. Teamuitjes, een borrel of iets actiefs. We sparen ook statieflessen/blikjes op om van dat geld leuke dingen te doen of echt iets voor de afdeling aan te schaffen. We hebben bijvoorbeeld grote relaxstoelen aangeschaft voor de nachtdienst. Dat zit wat lekkerder dan gewone stoelen.

Ik ga met een glimlach na een dienst naar huis wanneer alles gelukt is wat ik wilde doen. De patiënten zijn tevreden met de zorg die ik geleverd heb, maar ook echt het verschil heb kunnen maken. Patiënten die heel slecht binnenkomen in de ochtend en je echt ziet opknappen naar mate de dag. Ik ben er trots op dat ik inmiddels al veel kennis heb opgedaan en mijn diploma heb behaald. Mijn zoon begint het woord “kanker” nu beter te begrijpen en vind het mooi dat ik nu goed kan uitleggen wat het betekent.