Mijn naam is Sylvia, ik woon in Den Haag en ben moeder van een prachtige volwassen dochter. Naast mijn werk als zorgondersteuner geef ik met veel plezier één Bodyshape sportles op mijn vaste vrije dag, bij een sportschool in Den Haag. Het liefst geef ik freestyle-les, dus lekker een muziekje opzetten en gaan! Dit is voor mij een goede manier om te ontspannen naast mijn werk als zorgondersteuner. En om fit te blijven, ik loop namelijk flink wat kilometers tijdens mijn werk.

Loopbaan en beroepskeuze

Na mijn middelbare school vond mijn vader het belangrijk dat ik een vak zou leren en dus ben ik gestart als kapster bij een kapsalon. Daarnaast heb ik ook bij mijn vader in zijn salon gewerkt. Ik vond het werken als kapster leuk, maar ik was na vier jaar toe aan iets anders en startte met werken in de horeca. Omdat ik iemand ben die veel verschillende dingen leuk vind en gedaan heb, kwam ik op een punt waarop ik dacht wat wil ik eigenlijk? Hierover ben ik in gesprek gegaan met iemand van het UWV. Wij kwamen uit op het geven van sportlessen. Ik ben gestart met een opleiding tot sportinstructeur en ik heb een aantal jaren met veel plezier verschillende sportlessen gegeven. Ik gaf les in de ochtend en avonden en merkte dat ik toe was aan meer stabiliteit in mijn werk.

Ik ben gestart met kijken wat voor banen er op dat moment bij HMC beschikbaar waren. Omdat ik veel werkervaring in de horeca heb, sprak de vacature “medewerker personeelsrestaurant” mij aan. Ik heb één jaar gewerkt in het personeelsrestaurant op de locatie Westeinde. Ik vond het leuk maar niet leuk genoeg om te blijven doen. Mijn toenmalige leidinggevende wees mij op de vacature van zorgondersteuner. Hij vond dat echt iets voor mij. Wel gaf hij aan dat het hard werken zou worden, maar dat was voor mij geen probleem. Ik ben op kennismakingsgesprek geweest bij de manager van de zorgondersteuning. Mijn voorkeur ging uit naar het werken op locatie Westeinde, die locatie is voor mij goed bereikbaar. Ik kreeg goed nieuws en mocht starten als zorgondersteuner. Op basis van mijn rooster bij HMC kon ik minder sportlessen geven, maar dat nam ik voor lief omdat ik meer uren ging werken ging ik gelukkig wél in salaris vooruit.

De start bij HMC

Toen ik op zoek was naar een baan trok de zorg mij het meeste aan, een ziekenhuis heeft mij altijd een bijzondere plek geleken om bij te mogen werken. Ik heb een tijd gehad waarin ik echt huppelend binnen kwam, HMC begon als thuis te voelen en doet dat nog. Het mooiste aan mijn werk is dat ik een lichtpuntje kan zijn voor patiënten, niemand ligt voor zijn plezier in het ziekenhuis. Het is heel fijn om op een luchtige, leuke, energieke manier patiënten af te kunnen leiden van hun situatie. Ik ga met een voldaan gevoel naar huis als ik heb kunnen bijdragen aan een prettig verblijf van de patiënten. Het werk van een zorgondersteuner is veelomvattender dan de buitenwereld denkt. Het is meer dan alleen voeding uitdelen. Ik geloof erin dat een sombere energie niet helend werkt. Ik hoop patiënten een prettige afleiding te geven door mijn troostende woorden of door een fijn gesprek. Regelmatig bedankten patiënten mij wanneer ik de tijd heb genomen om naar hun verhaal te luisteren. De levensverhalen van patiënten zijn mooi, ik hoor regelmatig meer over iemand zijn leven. Naast het geven van voeding mag ik een glimlach bij de patiënten creëren of iemand met een rustig gevoel achterlaten. Patiënten mogen bij HMC gezien worden en dat gevoel geef ik ze graag. Dat maakt dat ik nog steeds met veel plezier bij HMC werk.

De dag van Sylvia

Ik werk volgens een vast rooster op de afdeling cardiologie op locatie Westeinde. Een afdeling waar ik mij onderdeel van voel. Wij hebben twee verschillende diensten, namelijk dagdiensten (ontbijt en lunch) en avonddiensten (diner). Wanneer ik een ochtenddienst werk, start ik om 07:30 uur in de keuken op de afdeling Cardiologie. Ik start met het controleren van de temperatuur van mijn buffetkar en daarnaast kook ik eieren en water en zet ik koffie. Bij het uitvoeren van deze werkzaamheden houd ik mij aan de HACCP richtlijnen. Eigenlijk tref ik alle voorbereidingen om met een goede voorraad aan eten en drinken bij de patiënten langs te gaan. Via een tablet bekijk ik hoeveel patiënten ik die ochtend ontbijt moet brengen en welke diëten de patiënten eventueel hebben. Dit verschilt per afdeling, regelmatig liggen er patiënten die als advies krijgen om zoutarm te eten, diabetes hebben of allergieën. Hier moet ik als zorgondersteuner scherp op zijn en op inspelen. Op de afdeling cardiologie kom ik regelmatig patiënten tegen die natriumarm (moeten) eten of die een vochtbeperking hebben. Als zorgondersteuner heb een adviserende rol en geef bijvoorbeeld bij een patiënt die natriumarm moet eten actief aan in welke voeding er het minste zout zit. Uiteindelijk bepaalt de patiënt zelf wat hij of zij wil eten. Daarnaast moet ik bij patiënten met een vochtbeperking zorgvuldig registeren hoeveel eten en drinken iemand van mij krijgt waar vocht in zit. In vla zit bijvoorbeeld ook vocht. Het komt weleens voor dat een patiënt net op de afdeling is en dat er nog geen dieetwensen bekend zijn. In zo’n geval schakel ik met de verpleging, met hen vorm ik een team.

Aan het einde van mijn dienst vul ik de buffetkar aan en plaats ik bestellingen zodat de voorraad voldoende is voor de volgende dienst. Naast het rondbrengen van voeding maken wij de keuken op de afdeling dagelijks schoon. Aan de hand van schoonmaaklijsten weet ik precies wat er schoongemaakt moet worden. Hetzelfde geldt voor de kamers van de patiënten, deze maken wij als zorgondersteuners dagelijks schoon en wij vullen de kasten aan met linnengoed en overige benodigdheden voor de verpleegkundigen.

Als zorgondersteuner zet ik veel stappen op een dag. Fysiek vraagt het werk dus veel van mij. Met enige regelmaat kom ik op kamers waar patiënten in quarantaine liggen en moet ik beschermende kleding dragen voordat ik de kamer betreed. Dan moet ik even omschakelen. Dit geldt ook voor het contact met nabestaanden van overleden patiënten. Als zorgondersteuner kom je daar ook mee in contact, dit moet je kunnen. Kortom geen dag is hetzelfde!